Oparzenia chemiczne

Przyczyną oparzeń mogą być kwasy i ługi.

Środki parząco-żrące niszczą skórę i błony śluzowe oraz leżące pod nimi głębsze tkanki.

Przy zażyciu doustnym może dołączyć się jeszcze zatrucie.

Przy oparzeniach kwasami tworzą się na skórze i szczególnie wyraźnie na błonach śluzowych mocno przylegające strupy o charakterystycznej barwie (kwas solny - białe, kwas azotowy - żółte, kwas siarkowy - czarne).

Oparzenia ługami powodują powstawanie szklistego obrzmienia.

Wszystkie oparzenia chemiczne są bardzo bolesne. Uszkodzenie skóry stanowi prócz tego zagrożenie zakażenia rany.

Prostymi testami można bardzo szybko ustalić pH:

- test palec - język: dotknij palcem oparzoną powierzchnię i połóż palec na koniuszku języka, jeśli będzie to kwas - odczujesz gorzki smak, jeśli zasada - to nie odczujesz smaku, jedynie szczypanie i pieczenie języka; test jest bezpieczny,

- test ślinowy: nanieś nieco śliny z palca na ranę oparzeniową, jesli zetknie się z zasadą wytworzy się mydłowata emulsja. Kwas nie wyzwoli żadnej reakcji.

Czynności ratujące:

• nie wolno prowokować wymiotów,
• podawać czystą, niegazowaną wodę,
• zabezpieczyć resztki trucizny.

Czynności ratujące:

natychmiastowe i dokładne usunięcie żrącego ciała poprzez długotrwałe (20-30 minut) przepłukiwanie oka wodą - niezbyt mocny strumień wody z wysokości 10 cm ku wewnętrznemu, tzn. bliżej nosa, kątowi oka, tak aby płyn wylewał się przez zewnętrzny kąt oka, w tym czasie chory porusza gałką oczną we wszystkich kierunkach, a zdrowe oko ma szczelnie zamknięte.