U nieprzytomnego leżącego na wznak może nastąpić wstrzymanie oddechu i udławienie się w wyniku zapadnięcia się nasady języka, co spowoduje jego zgon.

Przy ratowaniu poszkodowanego należy brać pod uwagę przyczynę utraty przytomności.

Przy utracie przytomności spostrzeganie, podobnie jak we śnie, jest zniesione, różnica polega na tym, że śpiącego można w każdej chwili obudzić, podczas gdy nieprzytomnego nawet silne bodźce (optyczne, akustyczne, bólowe) nie przywracają wcale albo bardzo nieznacznie do przytomności.

Objawy utraty przytomności:

• nieprzytomny nie reaguje na pytania i nie odpowiada na głośne wołanie (brak możliwości nawiązania kontaktu słownego),
• nieprzytomny nie reaguje normalnie na bodźce bólowe, np. na szczypanie skóry,
• mięśnie są zazwyczaj niesłychanie wiotkie (wyjątek stanowią ataki skurczów) - osoba jest "lejąca".

Czynności ratujące:

• sprawdzamy tętno i oddech - w przypadku ich braku reanimujemy,
• udrażniamy drogi oddechowe,
• co 1 minutę kontrolujemy czynności życiowe, w przypadku kiedy nie uda się przywrócić oddechu natychmiast rozpoczynamy sztuczne oddychanie,
• układamy chorego na boku.